فروشویی زیستی پسماندهای جامد با تاکید بر کاتالیست فرسوده

به سبب افزایش روزافزون نیاز صنعت به فلزات و در پی آن افزایش نیاز به سنگ معادن و منابع حاوی فلزات گران بها و همچنین کاهش مقدار منابع طبیعی فلزات، موضوع فروشویی زیستی فلزات از پسماندهای جامد به عنوان منبع دوم، بیش از پیش مورد توجه پژوهشگران و سرمایه گذاران در صنعت قرار گرفته است. پسماندهای صنعتی سبب وارد شدن فلزات سنگین در حالت سمی آنها به طبیعت می شود، این سمیت می تواند پیامدهای منفی بسیاری را بر ساکنین زمین داشته باشد. از آن جایی که تا کنون، پژوهشی مبتنی بر جداسازی زیستی همزمان فلزات رنیوم و پلاتین از کاتالیست های فرسوده ی پالایشگاهی منتشر نشده است، در این پژوهش سعی شده است با استفاده از باکتری سیانوژنیک باسیلوس مگاتریوم، فلزات گران بها وکم یاب پلاتین و رنیوم از کاتالیست پالایشگاهی 62-r بازیابی شوند. برای افزایش بازدهی فرآیند فروشویی زیستی کاتالیست فرسوده، با استفاده از نرم افزار طراحی آزمایش و روش سطح پاسخ، مقادیر بهینه ی عوامل اصلی تاثیرگذار در فرآیند، میزان پودر جامد کاتالیست در محیط مایع(4%(وزنی/حجمی)) و غلظت اولیه ی گلایسین اضافه شده به محیط (8/12 گرم بر لیتر) به دست آمده است. در شرایط بهینه، میزان بازیابی فلزات پلاتین و رنیوم به ترتیب برابر %7/15 و 98% به دست آمده است. تغییرات عواملی چون غلظت سیانید، ph و اکسیژن محلول، نشان دهنده ی این واقعیت است که باکتری نقش اصلی را در بازیابی این فلزات دارد. به منظور تعیین مرحله ی کنترل کننده ی سرعت فرآیند از نتایج عملی و مدل هسته ی کوچک شونده ، مشخص شد که مرحله ی نفوذ مواد در جامد، مرحله ی کنترل کننده ی کلی سرعت فرآیند است.